Янка Галубовіч
НАВАЛЬНІЦА Сонца пякло так, што і дзецца ад яго не было куды. І хоць бы воблачка на небе, хоць бы ветрык падзьмуў. Абмялела рака. Сохлі травы. Ад спякоты вылінялі пяшчотныя мяккія пялёсткі валошкі пра дарозе. На ліпе ў буслянцы нерухома, падобныя на два пытальнікі, застылі бусел з бусліхаю. У кусты бэзу пазашываліся куры. Але вось […]
Продолжить чтение