Генадзь Аўласенка г.Чэрвень

Поры году

       (Акравершы-загадкі)

 *    *    *

Зноўку снежань рэчку

лёдам закаваў,

І зямлю пад снежнай

коўдраю схаваў.

Мы на бэзе ранкам стрэлі снегіра…

А якая на двары стаіць пара?

             *    *    *

Весела рэха гукае,

Яснае сонейка свеціць,

Снег раўчукамі сцякае,

Нешта змянілася ў свеце…

А хто прыйшоў да нас, дзеці?

Як  Ягорка ехаў з горкі

Любіць санкі наш Ягорка.

Ну, а санкі любяць горку.

Горка ж  любіць першы снег,

І яшчэ — дзіцячы смех.

 

Вось на санкі сеў Ягорка…

Да чаго ж крутая горка,

Нават боязна глядзець!

Як з яе ды ўніз ляцець?

 

А вакол сябры гукаюць:

— Ну, смялей! Чаго чакаеш?

Альбо ўніз хутчэй з’язджай.

Альбо месца саступай!

 

І Ягорка ўсё ж рашыўся:

Уздыхнуў, паварушыўся,

З горкі рухацца пачаў…

І нарэшце — паімчаў!

 

Касманаўт

Табурэт да табурэта —

Атрымалася… ракета!

Хутка ў космас палячу!

Зараз толькі падлічу,

Што з сабой узяць

мне трэба:

Лусту сала,

Скібку хлеба,

Памідорын так з пяток,

Дроту меднага маток

Для рамонту карабля…

Вось і ўсё!

Бывай, Зямля!

Але тут,  на старце прама,

У пакой заходзіць мама.

Стыне на стале абед,

Ёй патрэбен табурэт.

А за ёй адразу — тата.

А за ім — сястрычка

з братам…

Разабралі табурэты…

 

Вось і ўсё!

Бывай, ракета!

 

 

Пальчык-зайчык

Пальчык-зайчык

Дзе ты быў?

Я па носіку

хадзіў,

Потым вочкі

падлічыў,

Потым трошкі

адпачыў.

Потым з вушкам

пагуляў,

Потым шчочку

палюляў,

Потым шыйку

казытаў,

Потым кашку

паспытаў…

 

Паспытаў,

паласаваў

І раток

пачаставаў.

 

 

Куды падзеўся снег?

Я насыпаў снег у мех

І прынёс дадому снег,

Каб у нас вакол стала

Траса снежная лягла.

Доўга трасу рыхтаваў,

Доўга лыжы надзяваў…

А паехаў — вось бяда:

Снег прапаў!

Вакол вада

Па ўсёй хаце разлілася!

Ды адкуль яна ўзялася?

І куды падзеўся снег?

 

Мне — бяда,

А брату — смех!

 

 

Трэба птушак ратаваць!

Вось і лета прамінула,

Вось і восень прамільгнула.

Вось да нас зіма

прыйшла,

Гурбы снегу намяла.

Дзеці толькі рады снегу,

А вось птушкам

не да смеху.

Ім зусім нялёгка жыць,

Калі снег вакол ляжыць…

 

Трэба птушак ратаваць,

Ім кармушкі майстраваць.

Ну, а летам, за кармушкі,

Вам аддзячаць

песняй птушкі.

УладзімірПецюкевіч,   в. Красны Дар

* * *

Мне ў краі чужым душою не прыжыцца…

Беларусь мая, прыйдзі

з чароўных сноў.

Прытуліся мне

да сэрца Мілавіцай,

Асвяці круты

мой шлях дамоў!

 

Без цябе мне тут

халодна і завейна,

Забяры мяне, Радзіма,

у родны дом.

Прытуліся мне да сэрца салавейкам

У вясновым садзе пад акном.

 

Зачаруй мяне кароткай летняй ночкай,

Хараством забаў,

купалак і вянкоў.

Прытуліся мне

да сэрца васілёчкам,

Абнімі жытнёвым

каласком…

 

Мне ў краі чужым

душою не прыжыцца…

Беларусь мая, прыйдзі

з чароўных сноў.

Прытуліся мне

да сэрца Мілавіцай,

Асвяці круты

мой шлях дамоў!

Генадзь Рымашэўскі,   г.Чэрвень

 * * *

Дзіцячыя гады

я ўспамінаю,

Як цераз бор ганяў кароў у поле.

Я і цяпер набегам

там бываю,

Узіраючыся

ў вечнае раздолле.

 

А па бары,

калі ісці па сцежках,

Баравікоў нарэзаць

можна шмат.

Ад гэтага дзіцячая

ўсмешка

Ўзрывалася,

бы сотнямі гармат.

 

Дамоў я нёс

пад дужку поўны кошык

І бег ізноў збіраць

дары лясоў.

Аднойчы мне сустрэўся братка-вожык,

Ды толькі не вярнуць

былых часоў.

 

Але ўспамін не часта

ды прарвецца

І павядзе ў мінулыя гады.

Ад хвалявання

часта б’ецца сэрца,

Бо ва ўспамінах

ёсць мае сляды…