Вітаю шаноўных прыхільнікаў і ўдзельнікаў конкурсу “Што б гэта значыла?”. Чарговую падборку жартоўных вершаваных подпісаў на змешчаны 2 лютага фотаздымак адкрываем чатырохрадкоўямі трох пераможцаў папярэдняга конкурсу.
Марыя Уладзіміраўна Канапацкая са Смілавічаў у сваім лісце піша:
“Шчыры дзякуй за ўвагу да маіх подпісаў для мінулага фотаздымка. Дасылаю свае ўяўленні наконт чарговага. Няхай прабачаць мяне фігуранты на гэтым здымку, калі буду не вельмі тактоўнай.
Першы варыянт:
Збег ад дзетак
і ад жонкі —
Смак пачуў чужой тушонкі.
А сяброўка-маладзіца
Памыліцца не баіцца,
Сама вабная такая,
Па-жаночы разважае:
“Прыгалубіць, адкарміць,
Можа добрым
мужам быць.
Хоць і вып’е, а працуе…
Мо хоць з гэтым
пашанцуе?”
Другі варыянт:
З-за ўчарашняга “бухма”
Жонка снедаць не дала.
Мусіў з раніцы пасціць,
Да абеду хоць дажыць…
Галя гэта “прасякла”
І памерці не дала,
Бо разумная была.
Стала з лыжачкі карміць,
Відаць, хоча прыручыць.
Удзячная рэдакцыі за ўзнагароду падпіскай на “Раённы веснік”, Зінаіда Іванаўна Калтовіч з Чэрвеня паведамляе:
“Працягваю працаваць над подпісамі пад жартоўныя фотаздымкі. Дасылаю некалькі…”
Іх ажно адзінаццаць. Штокольвечы друкуем сёння, астатнія — у чарговай падборцы:
На рыбалку, у турпаходы
Ходзім з мужам
мы заўсёды.
Тут пачуцці ажываюць,
У шчасці жыць
дапамагаюць.
***
Як я вышла толькі з хаты,
Муж у гневе закрычаў.
Не заткнеш жа рот
тут ватай,
Каб ён крыху памаўчаў.
***
Мяскам любага кармлю,
Цешуся надзеяй,
Што ўзрыхліць мне зямлю
На дачным надзеле.
***
Замест мяса дзёгцю
лыжку
З асалодай яму б даць.
Мо задумаўся б хоць крышку,
Як ад жонкі тут гуляць…
***
Падліжуся, пакармлю, цябе, мой харошы.
Мо паведаеш-раскажаш,
Дзе палучку прыхаваў,
Куды заныкаў грошы…
***
Падкармлю цябе я зранку,
Крышку падліжуся.
А вось выдзеліш і чарку
Для сваёй Марусі.
У трэцяй пераможцы папярэдняга конкурсу Галіны Іванаўны Немагаевай з Чэрвеня сюжэт фотаздымка выклікаў наступныя ўражанні:
Відаць, мужык
па “перапісцы” —
З бляшанкі корміць,
а не з міскі.
Вывела шчэ на прыроду,
Каб адчуў усю асалоду.
***
Ото, любоў, ото загана,
Як любіць Маня
свайго Івана,
Я не чытала і ў Мапасана…
А вам, кабеткі, варта знаць:
Каб мужа дома ўтрымаць,
Трэба карміць, любіць
і шкадаваць.
Інакш можа здарыцца непрадбачанае. Вось як гэта бачыцца Рэгіне Васільеўне Шалупенка з Рэчак:
У Рыгорыхі ой гора —
Ужо тры дні няма Рыгора.
Кажуць людзі, збег у лес,
Мабыць, спутаў яго бес.
Рыгорыха бегала, шукала,
І нарэшце напаткала.
Хоць і злосная была,
Але тушонку прынясла.
Рыгор стаіць каля плоту,
Тушонку сёрбае з ахвотай.
Ёмка рот свой разяўляе,
Жонка ежу папіхае:
“На, мой любы,
папраўляйся,
Ды барджэй дамоў
вяртайся”.
Заліхвацкімі прыпеўкамі падаліся мне гумарыстычныя радкі Юрыя Георгіевіча Бабіча з Лядоў:
Мой миленочек балдеет,
Глазки закрываются.
Его с ложечки покормишь —
На всё соглашается.
***
Меня милка кормит
с ложки,
Хочет дать работу:
А меня, когда я сытый —
тянет на зевоту.
***
Мой милок боец-военный,
Нынче на ремонте.
Подкормлю и повоюем на любовном фронте.
***
Моя милка западает
На мужчин, что в форме,
Обогреет, обласкает,
С ложечки покормит.
***
Я милёнка угощаю
Сладкою сгущеночкой,
Он твердит мне
благодарный:
Лучше б самогоночкой.
***
А мне милка на рыбалку
Пить дает касторку,
Чтобы там искал кусты,
А не ухожорку.
Яшчэ чатыры куплеты разам з аўтарам “даспяваем” наступным разам.
“Добрый день, уважаемая редакция! — Піша Святлана Казіміраўна Шышонак з Дамавіцка. — С интересом прочитала творения наших читателей к рубрике “Чтобы это значило?” Какой талантливый и смекалистый у нас народ! Решилась дослать свои варианты:
На ученьях в час привала
На лесной опушке
Кашкой с ложечки
кормила
Бойца его подружка.
А мужчина щурил глазки, Будто в детстве,
слушал сказки,
Словно попадали в рот
Эликсир любви иль мёд…
Для чарговай падборкі засталіся некалькі чатырохрадкоўяў і гэтага
аўтара.
С.Валэйка з Рудні
даслаў такі подпіс:
Хто любіць мяса,
Хто — салат.
А ён —
да марожанага хват.
На прыродзе ў зацішку
Выдзяляе жонка лыжку…
Шмат вершаваных подпісаў даслала Ларыса Міхайлаўна Кабзарэнка з Чэрвеня. Па яе словах, спрыяла гэтаму цёплае надвор’е і цудоўны настрой. Сёння друкуем два чатырохрадкоўі:
Ой любовь, ой любовь —
Атомная сила.
Лену с Сашею весной
По лесу носило.
***
Мой милёнок —
как теленок,
Только разница одна:
Мой милёнок ест
из банки,
А теленок — из ведра.
Любоўнымі прыгодамі назвала свае подпісы Алена Сямёнаўна Марозава з Чэрвеня:
Сэрца б’ецца ўсё хутчэй,
Выйшла на спатканне.
У хмызняку сустрэлася
З любым гэтым раннем.
***
Кажуць, з мілым па душы,
Можна жыць і ў шалашы.
Не жыццё, а проста рай,
Каго любіш — выбірай.
***
Смачна есці
на прыродзе,
Трэба ж здарыцца
прыгодзе!
Сустрэў камар
у лесе Фока,
Зазірнуў яму ў вока…
І цяпер не здолеў Фок
Пазіраць у левы бок.
***
Можна мілага любіць,
Можна з лыжачкі
карміць —
Ёсць жа апраўданне.
Але як ні паглядзі, —
Крыўдна за каханне.
На гэтым сёння закончым. З подпісамі, якія не ўвайшлі ў падборку, пазнаёмім у чарговым выпуску “Што б гэта значыла?”. Дзякуй усім!
З павагай —
Эма МІКУЛЬСКАЯ
