Антон Мікалаевіч ДУЛЕБА

Нарадзіўся ён 14 студзеня 1920 года на хутары Дулебшчына Руднянскага сельсавета. У некаторых энцыклапедычных выданнях сказана, што ў вёсцы Дубовы Лог гэтага ж сельсавета. Няправільна. Хутар Дулебшчына ўяўляў сабой цудоўны куток маляўнічай мясціны. Яго акаймоўвалі сакавітыя лугі і вялікі лес. Я таксама нарадзілася на гэтым хутары, дзе было пяць двароў, жылі пяць сямей родных братоў. […]

Продолжить чтение

Шчаслiвая дзецьмi i ўнукамi

Менавіта так ацэньвае свае цяперашнія адчуванні жыхарка Дамавіцка Софія Іванаўна Няхай, якая 12 лістапада адсвяткавала шаноўны 80-гадовы юбілей, — шчаслівая. Бо мае цудоўных дзяцей і ўнукаў, з якімі — поўнае ўзаемапаразуменне. У пару родзіць зямелька, што перайшла ў спадчыну ад продкаў. Нягледзячы на шматлікія захворванні яшчэ сама спраўляецца па хатняй гаспадарцы, даглядае ўнука Дзімку… Самой […]

Продолжить чтение

ПА ВЯСКОВАЙ ВУЛІЦЫ З «РАЁНКАЙ»

Ніна Іванаўна КАЛЕСНІКОВІЧ — паштальёнка ў Новых Зеляньках. Раённую газету яна разносіць амаль што ці не ў кожную хату — яе ахвотна чытаюць  людзі старэйшага пакалення і маладзейшыя. Ведаюць, што на старонках «Раённага весніка» могуць знайсці расповеды пра сваіх знаёмых, інфармацыю, якая дае магчымасць параўнаць справы ў тутэйшай гаспадарцы з іншымі сельгаспрадпрыемствамі, мясцовыя навіны… Раней […]

Продолжить чтение

Казимир Вержбицкий: «Семейная хроника»

(Окончание. Начало в №№170-177) ДВА РОДА — ОДНА СУДЬБА У меня и моих родителей всё чаще возникала озабоченность о необходимости моей женитьбы, недопущения поспешных и опрометчивых решений в создании семьи. Матери хотелось  иметь невестку со всеми лучшими человеческими качествами: хорошего воспитания, умную, скромную, добрую, отзывчивую, уважительную, культурную, аккуратную, трудолюбивую и, каонечно, образованную. Такие высокие благородные […]

Продолжить чтение

ІХ ЧАКАЮЦЬ У КОЖНАЙ ХАЦЕ…

Шчыра пагутарыўшы з работнікамі Дамавіцкага аддзялення паштовай сувязі, прыходжу да высновы: іх працу можна параўнаць… з працай сацыяльнага работніка. Такое ж душэўнае стаўленне да людзей, тыя ж доўгія размовы «за жыццё» з пенсіянерамі, што часцяком дзейнічаюць лепш за самыя добрыя лекі. Асабліва ад «хваробы» пад назвай «адзінота»… Усе яны — паштаркі Валянціна Куздэрка, Алена Паўловіч, […]

Продолжить чтение

АСВЕТНІЦА, РУПЛІЎЦА НА КУЛЬТУРНАЙ НІЎЦЫ…

Ужо шмат гадоў я працую побач з актыўнай, ініцыятыўнай, творчай жанчынай — Галінай Ніціеўскай. З сярэдзіны 80-х мы шмат чаму вучыліся адна ад адной. Працягваем абменьвацца вопытам і зараз. Колькі карыснага зроблена Галінай Аляксандраўнай для развіцця бібліятэчнай сістэмы Чэрвеньшчыны, культуры ўвогуле — не злічыць! Яе залаты юбілей, адсвяткаваны на пачатку лістапада, — добрая нагода, каб […]

Продолжить чтение

Малаказборшчыца з Новых Зелянькоў Галіна Лазараўна ВАЛАСЕВІЧ

Колькі гадоў таму яе шлях на працу ляжаў у накірунку мясцовай школы. Галіна Лазараўна выкладала вучням рускую мову і літаратуру. А муж тым часам наведваўся на фермы. У яго, заатэхніка па адукацыі, там мелася шмат спраў. Калі Валасовічы сям’ёй пераехалі сюды, саўгас «Новыя Зелянькі» лічыўся адной з лепшых гаспадарак у раёне, і трэба было вытворчымі […]

Продолжить чтение

КАЗІМІР ВЯРЖБІЦКІ І ЯГО «СЯМЕЙНАЯ ХРОНІКА»

ИЗ МОЕГО ДЕТСТВА Особое место в детстве занимали речка и лес. Летом купались, на мелководных участках ловили обычной корзиной (кошыкам) рыбу, которой было всегда в изобилии. А зимой, когда речка замерзала, катались на саночках и коньках, вели азартные игры. Часто к нам присоединялись мальчики и девочки из соседней деревни Сосновщина и ближайших хуторов. Весной речка […]

Продолжить чтение

Асыпае восень шлюб іх пазалотай

Прыемную дату стрэла напрыканцы верасня прыгожая сямейная пара з вёскі Дамавіцк — Кацярына Паўлаўна і Мікалай Пятровіч Сідралёнкі. Залатое вяселле, пяцьдзесят гадоў сумеснага жыцця. Дзесьці ім і самім не верыцца, што столькі ўжо пражыта, столькі зроблена… Здаецца, усё праляцела хуткім цягніком… Знаёмства і заляцанні, вяселле і нараджэнне сыноў, стваральная праца і клопаты па гаспадарцы, радасць […]

Продолжить чтение

Столяр Вова парень работящий

Владимир КОВАЛЁНОК работает на сушильном заводе два года. Ему двадцать шесть лет. После того, как выучился в ПТУ-80 на столяра, успел отслужить в войсках ПВО, потрудиться на Червенском ДОКе и в «Минскжелезобетоне». Первое место работы устраивало всем, кроме зарплаты. На «Железобетоне» платили хорошо, только вот ездить каждый день надо было далековато. Тем не менее, три […]

Продолжить чтение