Рубрика: Люди и судьбы

Ці магчыма было сабе ўявіць, што аб работах гэтага лядачага падлетка, ураджэнца беларускага мястэчка Смілавічы, будуць марыць музеі ўсяго света — задаваў калісьці рытарычнае пытанне рускі пісьменнік Ілля Эрэнбург. Але  гэта сталася, і зараз карціны мастака з непаўторным індывідуальным стылем на аўкцыёнах прадаюцца за мільёны долараў. Летась адну з іх для сваёй калекцыі набыў “Белгазпрамбанк”. […]

“Мая першая настаўніца…” Так з цеплынёй і любоўю гавораць пра Браніславу Францаўну многія цяперашнія і былыя жыхары Грабянца, Ачыжы, Чорнага Броду, Скрабінак, Усохаў. Некаторыя не толькі самі вучыліся ў творчай, адказнай, з высокімі жыццёвымі ідэаламі настаўніцы, але і прыводзілі да яе ў першы клас сваіх сыноў і дочак.  Зараз нават цяжка падлічыць, колькі адбылося тых […]

Паважаная рэдакцыя! Шлю вам найлепшыя пажаданні і зноў пішу невялічкі аповед пра актыўную чытачку нашай «раёнкі» і маю аднавяскоўку — Рэгіну Васільеўну Шалупенка. Яна — колішні работнік  культуры. Нягледзячы на свой шаноўны ўзрост (нядаўна Рэгіна  Васільеўна адзначыла 75-гадовы юбілей) часта па сваёй ініцыятыве дапамагае нам ладзіць выставы, арганізоўваць розныя мерапрыемствы. Вось і цяпер у нашай […]

Узрост чалавека — гэта лічба, якая не з’яўляецца азначэннем яго жыццёвых поглядаў ці яго інтэлектуальнага ўзроўню. Усё залежыць не ад колькасці пражытых дзён, а ад напаўняльнасці гэтых дзён рознакаляровымі фарбамі поспехаў і няўдач, перамог і паражэнняў, усмешак і слёз. Жыццёвы вопыт чалавека вымяраецца не лічбамі ў пашпарце, а шчыльнасцю падзей за адзінку жыццёвага часу. Сёння […]

Екатерина и Евгений КЛЕЩЕНКО — классическая молодая семья: учились в одной группе университета, стали встречаться; на четвёртом курсе поженились; получив дипломы, распределились вместе на работу. Закончили они Белорусский государственный технологический университет по специальности «Лесоинженерное дело». Эта очень обаятельная пара с августа работает в лесхозе: Катя инженер по лесопользованию, Женя помощник лесничего в Гребёнском лесничестве. Оба […]

У нашай вёсцы ўжо шмат гадоў жыве сапраўды ўзорная сям’я. Гэта Віктар Сямёнавіч і Ванда Вячаславаўна Кушнеры. Амаль 60 гадоў яны крочаць поплеч. Такі доўгі іх сямейны шлях. Гэта яшчэ моцныя душой і целам людзі. На двары і на сядзібе ў іх — заўсёды парадак. … У далёкім 1944-ым 17-гадовым юнаком Віктар Кушнер пачаў сваю […]

(Продолжение) ОПЕРЕДИВШИЙ ВРЕМЯ.   В 70-х годах прошлого столетия Е.Ф.Миронович начал формировать сельское поселение городского типа. Он ещё тогда увидел будущее за такими населенными пунктами, их перспективу для сельского хозяйства и начал претворять в жизнь свою идею. Она заключалась в том, чтобы жителей восьми населенных пунктов расселить в двух городках — Любань и Цинцевичи. Уже […]

(Продолжение) Путь к признанию. Шаг за шагом совхоз превращался в крупное многоотраслевое, современное, рентабельное сельскохозяйственное предприятие. Деятельность директора Евгения Федоровича Мироновича получает высокую оценку. Его ставят в пример другим руководителям. В хозяйстве для них проводят семинары. За увеличение производства и заготовок сельскохозяйственной продукции Мироновича в 1966 и в 1971 годах награждают орденом Ленина. В 1966 […]

(Продолжение) Путь к признанию. На знаменитом партизанском параде в Минске под боевым Красным знаменем во главе отряда чеканил шаг Евгений Фёдорович Миронович — возмужавший, закалённый в боях с фашистскими оккупантами легендарный командир. Не узнать было в нем довоенного розовощекого юношу. Знакомые всё же опознали и передали родственникам радостную весть: “Он — жив”. Ведь его считали […]

(Продолжение) Спасли от смерти.   В книге “Память. Любанский район” на странице 330 Миронович рассказывает: “Успамінаецца адна аперацыя, якую мы правялі вясной 1944 года. Разведчыкі паведамілі, што фашысты з зондаркаманды, якія размяшчаліся ў пасёлку Малюны, што каля Вілейкі, акружылі вёску Новая Гута Хаценчыцкага сельсавета і збіраюцца яе спаліць. Людзей зганяюць у хлявы, гумны для знішчэння. […]