Тэма вайны — адна з самых кранальных у маёй творчасці. Бацька быў прызваны ў рады Чырвонай Арміі ў 1937 годзе. 5 лістапада 1941 года паветраны стралок-радыст Зольнікаў Рыгор Паўлавіч стаў камуністам (за Радзіму, а не дзеля кар’еры), а 7 лістапада прама з ваеннага парада на Чырвонай плошчы эскадрылля вылецела на абарону Масквы. Вярнуўся ён дамоў толькі ў 1946 годзе са шматлікімі ўзнагародамі і такімі ж шматлікімі раненнямі. На кожнае свята ветэраны збіраліся ў нашай вясковай хаце, выпівалі франтавыя 100 грамаў, успаміналі…
Вельмі падабаўся ім «Майскі вальс». «Бяры, Наташа, баян,»— казалі яны. І мы спявалі! У апошнія гады ўсё часцей на вачах былых салдат былі слёзы, слёзы Вялікай Радасці за Вялікую Перамогу. Ўжо 28 гадоў, як няма побач роднага чалавека, няма і яго сяброў-ветэранаў. Але сэрца помніць і баліць. Зноўку пішу і зноўку плачу.
Як чалавек веруючы, хачу падзяліцца цікавымі, на маю думку, фактамі пра Вялікую Айчынную вайну.
— Вялікая Айчынная вайна пачалася ў Дзень усіх святых у зямлі Расійскай «просиявших».
— Контрнаступленне нашых войскаў пад Масквой закончылася да Нараджэння Хрыстова.
— У дзень святой раўнаапостальнай Ніны была прарвана блакада Ленінграда.
— У дзень памяці іконы Божай Маці «Усіх тужлівых Радасць» быў вызвалены Кіеў.
— Перамоганосная танкавая бітва на Курскай дузе (пад Прохараўкай) адбылася ў дзень святых першавярхоўных апосталаў Пятра і Паўла.
— У дзень святога благавернага князя Уладзіміра быў вызвалены Брэст.
— У дзень памяці найпадобнага Серафіма Сароўскага нашы войскі падышлі да мяжы з Усходняй Прусіяй.
— У дзень святога вялікапакутніка Георгія Перамоганосца, нябеснага ахоўніка праваслаўнага воінства, 6 мая 1945 года, на Вялікдзень, кіраўнік Германіі грос-адмірал Дэніц даў згоду на капітуляцыю Германіі. Акт «о безоговорочной капитуляции Германии» у Дзень свайго Анёла падпісаў маршал Георгій Жукаў, які вазіў па франтах ікону Казанскай Божай Маці.
Няхай мой верш стане віншаваннем і падзякай усім ветэранам, якія жывуць побач з намі, усім салдатам Вялікай Айчыннай! Нізкі Вам паклон, дарагія, родныя нашы. Са Святам Вялікай Перамогі!
Радасць
Перамогі
Дзе трава ад крыві
спазаранку сырая,
Дзе страшэнныя дулы
разбітых гармат.
У поўны рост над акопам пярэдняга краю
Мужна ўстаў
пераможца-салдат.
Сэрца білася гулка,
адрывіста, часта.
Цішышя! Цішыня!
Можа гэта ў сне?
І сказаў пехацінец:
«Адмучылісь, баста.»
Ды заўважыў паснежнік
у акопе на дне.
Зноў паўсталі ў памяці
вёсны былыя.
Адступленне, раненне,
палон, медсанбат.
Упершыню за чатыры гады франтавыя
Не стрымаўся заплакаў салдат.
Ды змахнушы слязу,
пад апаленай грушай
Пад салют кулямётаў
і ўсмешкі сяброў
Заспяваў салаўём
пра дзяўчыну Кацюшу,
Што чакала
салдата дамоў.
Перамогі святло сагравае і сэрцы, і душы.
Подзіг Ваш, ветэраны,
нязгаснаю зоркай гарыць
І сягодня нашчадкі ўзнёсла спяваюць Кацюшу.
Мы клянемся, ніколі пра Вас не забыць.
З павагай, вялікай удзячнасцю і любоўю да ўсіх Наталля Сівак, в. Заполле
