…Увесь год наша газета працавала для вас, паважаныя чытачы, распавядаючы пра самае цікавае, збіраючы інфармацыю з розных крыніц, прыдумваючы новыя тэмы і забаўляючы вас усялякімі конкурсамі. І вось перад Новым годам на Дзень падпісчыка мы вырашылі зрабіць «фінальны акорд»: зладзіць сапраўднае свята з ёлкай і падарункамі, каб ужо загадзя ў вас з’явіўся перадкалядны і навагодні радасны настрой. Амаль усе падарункі нам прэзентавалі нашы добрыя сябры, пра якіх мы пісалі на працягу года ў газеце. Адразу ж тут хочацца сказаць ім усім дзякуй за спагадлівасць і шчодрасць, за дружбу, якую мы спадзяёмся працягваць і далей. Нам дапамаглі з падарункамі: Горкаўскае лясніцтва і асабіста Міхаіл ДАШКЕВІЧ; пчаляр з Новых Зелянкоў Сяргей ГУРЫНОВІЧ; аддзел ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі; раённая грамадская арганізацыя «Белая Русь»; райкам БРСМ; чэрвеньская друкарня. А таксама асобная падзяка дырэктару раённага Цэнтра культуры і адпачынку Святлане РАЗУМОЎСКАЙ за прадастаўленыя касцюмы Пчолак і вадзіцелю фінансавага аддзела Аляксандру Тамковічу.
… З самай раніцы Пчолкам «раёнкі» прыйшлося папрацаваць на вузле сувязі не менш паштальёнаў і аператараў, якія афармляюць падпіску: нас нечакана акружыла група падпісчыкаў! Бо вельмі многія людзі прачыталі на мінулым тыдні ў газеце аб’яву аб нашай акцыі. І ад гэтага натоўпу колькасць прызоў, якія дарылі кожнаму ў абавязковым парадку, памяншалася значна хутчэй, чым мы, Пчолкі, планавалі. Але мы не разгубіліся! Адна Пчала ўскочыла ў сваю машыну і паляцела па дадатковыя падарункі! На гэты раз ужо ўсім хапіла!
…Акрамя прыемных дробных сюрпрызаў, кожны пяты падпісчык цягнуў з нашай навагодняй ёлачкі «сняжынку»-латарэйку з больш «крутым» прызам. Вядома, нам самім больш за ўсё падабаўся мёд. Ліпавы!.. А да яго з ёлачкі можна было здабыць і бісквіты, і пячэнькі, і гарбату, а маленькім дзеткам мы дарылі ледзяшы і чупа-чупсы.
Рознага прыйшлося наслухацца ад чытачоў: і пацешыліся, і захапіліся, і пасмяяліся, і прызадумаліся. Сталыя бабулечкі і дзядочкі расказвалі, што памятаюць нашу газету яшчэ з тых часоў, як яна звалася «Калектывіст»! Бравыя маладжавыя пенсіянеры распавялі пра перыяд газеты «Уперад». Людзі маладзейшыя часам выказвалі некаторы пратэст багаццю рэкламы ў сённяшняй раёнцы. «Гэта вядома, вашы грошы, мы разумеем! Але мы ж больш якіх-небудзь навінаў пачыталі». Вось самыя цікавыя і запамінальныя выказванні, якія мы пачулі пра газету, нашу навагоднюю акцыю, аўтараў і публікацыі:
— Я газету чытаў, калі яна яшчэ «Калектывістам» была!
— Калі будзе пяты падпісчык латарэю цягнуць? Праз два чалавекі? Ну, я пачакаю, пасяджу!
— Каляндар прадаецца ці даецца? Дайце мне!
— Я не хачу ў падарунак ёлку, куды я яе дзену?!?!
— А машыну можна ў вашу латарэю выйграць? А кватэру? ..
— Я сабе выпісала раней, але калі прыз даяце, дык я зараз сястру падпішу!
— Я заўтра артыкул вам у газету прынясу, тэрміновы! Чакайце.
— Дайце мне мёд.
— Колькі валёнкі каштуюць? Бясплатна????!!!
… Валёнкі былі ва ўсіх на ўвазе большую палову дня. Ніхто іх не выйграваў, хоць многія, хто цягнуў латарэю, нават прасілі: «Ну, падкажыце, дзе тая паперка, што з валёнкамі! ..» Ды мы і самі, шчыра кажучы, не ведалі, дзе што. Без падтасовак у нас было, вось верыце ці не, а маме сваёй — і тое б не падказалі! Але вось, нарэшце, прыйшла адна сям’я, муж з жонкай. Глядзелі на ёлку-глядзелі, ды і кажуць: «Нам калі валёнкі трапяцца, то мы перацягнем, добра? А то навошта нам яны…»
І кажуць жа — не чакай, і шчасце прыйдзе само. Выцягнулі менавіта валёнкі! Свежаскатаныя, толькі ўчора яшчэ на паліцы стаялі ў фабрычнай краме! Тут усе навокал пачалі гэтых людзей угаворваць: «Бярыце, спатрэбяцца! Раптам яшчэ зіма будзе, маразы! »
Муж з жонкай пераглянуліся, ўсміхнуліся весела адзін аднаму ды і пагадзіліся валёнкі забраць! «Сапраўды, спатрэбяцца або Сярожы, або Паўлу. Гэта нашы два сыны».
Мы пазнаёміліся з ўладальнікамі самага дарагога прыза бліжэй. Гэта Зінаіда і Сяргей ХАЙШАН. Яны рэгулярна выпісваюць раёнку вось ужо каля пятнаццаці гадоў. Чытаюць усё запар старонка за старонкай. «Ну, пойдзем дадому!» — засмяялася Зінаіда, звяртаючыся да Сяргея. Яны кожны трымалі па валёнку, прычым у аднолькавым кірунку. І чамусьці здалося, што яны і жывуць вось гэтак жа — робяць жыццёвыя крокі заўсёды ў адным накірунку.
Адзін з падарункаў дастаўся не па латарэі, а за старанную працу. Як мы і абяцалі, прэмію ад рэдакцыі атрымала паштарка Вераніка Махаўцова, якая больш за ўсіх падпісала чытачоў на раённую газету за чацвёрты квартал.
Напрыканцы дня непрыкметна зноў скончыліся нашы дробныя прызы, а разам з імі і латарэйкі-«сняжынкі». Разышліся па дамах чэрвенцаў мёд і валёнкі, карціны і шампуні, бісквіты і гарбата, каляндары і цацкі, вазачкі, ручкі і блакноцікі. «Пішыце ў нашых блакнотах толькі добрае! І дзякуй, што вы з намі! «- казалі мы ўсім падпісчыкам. Хочацца яшчэ раз паўтарыць гэтыя словы і пажадаць шчаслівага Новага Года і Каляд, спакою і дабрабыту ў сем’ях, поспехаў на працы і ў вучобе, а таксама — сябруйце і далей з намі, бо мы вас так любім і так для вас стараемся!..
Пчолкі «раёнкі»
Р.S. Дзякуем за дапамогу аператарам раённага аддзялення сувязі, якія працавалі з падпісчыкамі: Таццяне АЎТУХОВІЧ (падпісала 74 чалавекі), Наталлі КАВАЛЁНАК і Аляксандры ТАРАСЁНАК. Усяго ў Дзень падпісчыка на газету «Раённы веснік» на чэрвеньскай пошце падпісаліся 126 чалавек! А таксама дзякуй старшыні прафкама Таццяне АСАНОВІЧ за актыўную агітацыйную дзейнасць сярод падпісчыкаў!
