Адбылося чарговае паседжанне літаратурна-паэтычнага клуба «Ветразь». Яно было прысвечана шасцідзесяцігадоваму юбілею мастака — жывапісца, нашага земляка Генадзя Вацлававіча Матусевіча і выдатнаму кампазітару, музыказнаўцу і педагогу Эльзе Рабертаўне Зубковіч.
Генадзь Матусевіч нарадзіўся 10 красавіка 1954 года ў Чэрвені. Род Матусевічаў быў шляхецкім і меў свой герб: два белыя лебедзі, адзін з якіх намаляваны на чырвоным шчыце. Генадзь скончыў Мінскае мастацкае вучылішча (1974 год), затым Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут (1985 год). Генадзь Вацлававіч з’яўляецца сябрам Саюза мастакоў, працуе ў розных жанрах станковага жывапісу, скульптуры і керамікі. Узнагароджаны медалём Язэпа Драздовіча «За плён у мастацтве». Яго творы захоўваюцца ў фондах Беларускага Саюза мастакоў, музеях сучаснага выяўленчага мастацтва ў Мінску, Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі, Магілёўскім абласным музеі імя Паўла Масленікава, а таксама ў асабістых калекцыях Ірландыі, Англіі, Польшчы, Расіі, Балгарыі.
Аб усім гэтым прысутным распавяла ўдзельніца клуба Раманькова Аляксандра Ўладзіміраўна.
Старшыня клуба Ўладзімір Дарагуж прадэманстраваў фатаграфіі прац Генадзя Вацлававіча. Сярод іх — мемарыяльныя дошкі: Міколы Равенскага (першая скульптурная праца аўтара), Марыі Мякоты; драўляныя скульптуры «Маці-Ігумення», помнік Станіславу Манюшку, «П’ета» — помнік палякам, расстраляным 26 чэрвеня 1941 гады, і іншыя;
жывапіс: «Галубіная пошта», «Веска», «Дровы», «Зайцы», «Заранкі», «Крык савы», «Сонейка» — на гэтай выдатнай карціне намалявана пляменніца аўтара, якая з цікавасцю зазірае ў акно, і шматлікія іншыя карціны;
разьба: «Адам і Ева», «Баннік», «Жнец», «Лесавічок», «Пентхаўс для птушак», «Рыбак» і іншыя.
Пад уражаннем ад убачанага мастаку задавалі пытанні. У прыватнасці, хто дапамагае ў яго працах з дрэвам? Генадзь Вацлававіч адказаў, што дапамагае чатырнаццацігадовы сын.
Экскурс у біяграфію Эльзы Зубковіч правяла бібліёграф Святлана Тукай.
Кампазітар, музыказнаўца, педагог Эльза Рабертаўна Зубковіч нарадзілася ў 1895 годзе ў Мінску. У 1914 годзе скончыла Мінскую музычную школу, навучанню ў кансерваторыі перашкодзіў пачатак Першай Сусветнай вайны. Засталася працаваць у Менскам шпіталі, дзе бацька займаў пасаду галоўнага лекара. Пазнаёміўшыся з прафесарам Варшаўскай кансерваторыі Георгіем Жураўлёвым, прыватна за чатыры гады прайшла з ім поўны курс кансерваторыі для фартэпіяна, адначасова ўдзельнічаючы ў канцэртах.
Прафесар Эльза Зубковіч была выкладчыкам Менскай кансерваторыі з 1933 па 1941 гады. У канцы трыццатых гадоў за навуковую распрацоўку тэмы «Фартэпіянная творчасць Брамса» яна атрымала ступень дацэнта. Падчас вайны апынулася з сям’ёй у Нямеччыне, пахавала мужа, а адтуль эмігравала ў ЗША, дзе працягвала педагагічную дзейнасць. З 1952 года ўвесь час жыла ў Нью-Йорку. Там жа ў 1983 годзе Эльза Зубковіч і памерла.
Сталыя члены клуба чыталі вершы, да якіх кампазітар пісала музыку. Верш Наталлі Арсеньевой «Толькі гэткім, як Ты…», дарэчы сказаць, быў напісаны да васьмідзесяцігоддзя Эльзы Рабертаўны. Наталля Арсеньева і Эльза Зубковіч былі сяброўкамі.
Прысутныя з задавальненнем паслухалі вершы Алеся Гаруна «Ветру» і Міхася Кавыля «Я душу невыгойна параніў». Аднайменныя рамансы прагучалі ў выкананні Таццяны Грыневіч-Матафоновой.
На гэтай лірычнай ноце і скончылася чарговае паседжанне клуба.
Кацярына Дземахіна,
бібліятэкар
Чэрвеньскай
цэнтральнай раённай бібліятэкі.