НЕПРАДБАЧЛІВЫ ЖНІВЕНЬ
Пачалі ўжо абтрасаць сваё бледна-жоўтае лісце бярозкі. Яно, бы матылькі, кружыцца ў паветры, сонечнымі плямкамі рабаціць перад вачыма. Іду ў лес на цянькі праз сухое жытнёва-выцвелае ржышча. Твар прыемна казыча лагодны ветрык, які пахне духмянай атавай, токім водарам спелых яблыкаў і кропам. Падыходжу да ляснога хутара з урослымі ў зямлю хацінкамі, з дворыкамі без кветак […]
Продолжить чтение