Той сакавіцкі дзень мог стаць для Святланы Шэлег звычайным рабочым днём за прылаўкам магазіна, якіх за шаснаццаць гадоў гандлёвага стажу ў яе было безліч. Але жыццё паднесла неспадзяванае выпрабаванне.
– Вёска Дыя – гэта не Мінск, дзе я раней працавала: амаль усіх пакупнікоў ведаю ў твар. А тут зайшоў мужчына, якога ніколі раней не бачыла, – узгадвае Святлана. – Я адразу звярнула ўвагу на яго шалёныя вочы і неадэкватныя паводзіны. Мужчына папрасіў віна, але без грошай, у пазыку. Я адмовіла. Тады ён пераскочыў праз вітрыну-халадзільнік з марожаным, ухапіў бутэльку і наважыўся сыходзіць. Я паспрабавала перашкодзіць яму, завязалася барацьба. Разлічвала на тое, што мы неяк разам выкацімся на вуліцу, бо ў магазіне – нікога, а там можна паклікаць людзей на дапамогу. Так і атрымалася. Ён выбег, паваліўшы мяне на ганку, я – за ім, учапілася і не адпускаю. Закрычала, калі на вуліцы, за магазінам, мужчына пачаў мяне душыць. На крык прыбег мясцовы юнак. Нападнік, пабачыўшы, што нас двое, спалохаўся, кінуў бутэльку і ўцёк…
Жанчына кажа, што ў тыя хвіліны абурэнне нахабствам няпрошанага госця было мацнейшым за страх.
– Можна лічыць, адпомсціла ўсім, хто, калі працавала ў Мінску, незаўважна краў тавар, а з майго заробку потым вылічвалі, – усміхаецца Святлана. – Цяперашні мой начальнік, перажываючы за мяне, сказаў: “Света, лепш бы ты яму аддала тую бутэльку – здароўе даражэй”. А я думаю, што, калі б гісторыя паўтарылася, зрабіла б тое ж самае. Сінякі і драпіны – дробязь, загояцца. А з нахабствам трэба змагацца. І бараніць сваё…
Што да грабежніка, то ім аказаўся непрацуючы 53-гадовы жыхар суседняй вёскі. Мужчыну, “гастролі” якога зафіксавалі камеры відэаназірання ў магазіне, затрымалі. Па факту грабяжу ўзбудзілі крымінальную справу.
За актыўнае садзейнічанне міліцыі Святлану Шэлег адзначылі Падзякай начальніка ўпраўлення ўнутраных спраў Мінаблвыканкама. Узнагароду ёй уручыў начальнік Чэрвеньскага РАУС Алег Коршак.
