Вось і зноў прыемна зазначыць: сабраўся стос пісьмаў з подпісамі пад чарговы фотаздымак. “Хочацца прадоўжыць удзел у жартоўнай рубрыцы, — піша Марыя Уладзіміраўна Канапацкая са Смілавіч. — Бо толькі зірнула на здымак, як з’явіліся радкі:
Гэта ж трэба пастарацца,
Каб на скрынкі так забрацца!
Трошкі ўлева,
трошкі ўправа —
І “накрыецца” забава!
***
Як звычайна, кожны год
Летам у турыстаў злёт.
А адзін якісь турыст,
Як цыркач-эквілібрыст.
Балансуе спрытна, жвава
Вось яна — мінута славы!
На гэтым думала закончыць, — зазначае Марыя Уладзіміраўна. — Але ўмяшаўся ўнук Ваня. І вось што атрымалася:
Унук мой “вершы”
прачытаў,
Зірнуў на здымак і сказаў:
“І ніякі тут не злёт,
Перастань дурыць народ,
Бо ўсё гэта — падман.
На здымку Міша Галусцян!
Але чаго ён тут з’явіўся?
Чаго на тару ён узбіўся?!
А мо кампанія якая
“Комеди Клаб” у нас здымае?”
Адной з першых адгукнулася вершаваным подпісам Рэгіна Васільеўна Шалупенка з Рэчак:
Вось які я зухаваты,
Лезу ўверх на выраст хаты.
Лезу увысь я без страхоўкі,
Пакажу які я лоўкі!
Сваёй любай дакажу,
Што я ёю даражу.
Але як тут устаяць,
Каб першынство заваяваць?
***
Відаць хлопец верхалаз —
З яшчыкаў зрабіў ён лаз.
Палажыў ужо дзевяты,
А затым будзе і дзесяты?
Вельмі прагне да нябёс,
Як прымушае яго хтось.
А як грымнецца на дол,
То не збяруць і касцей у падол.
Ірыне Анатольеўне
Калтовіч з Чэрвеня сюжэт фотаздымка бачыцца такім:
Мужык у запоі… І зрання,
ён “сеў на белага каня”.
Ды ніяк злезці не можа,
Мо нарколаг дапаможа?
Ці ў яго ўсяліўся бес,
Выклікаем МЧС.
“Усе мяне пабачылі —
Вось “ што б гэта значыла”.
***
Я знайшоў сваю Феміду
І ўзлез на піраміду.
Вось стаю, хістаюся,
Потам пакрываюся.
Папярэджваў мяне ротны:
— Застанешся безработным.
На сябе ўзяў я грэх —
Гэты цяжкі шлях наверх.
А вось гэтыя радкі прысніліся Таццяне Сівак з Заполля, якая ніколі вершаў не складала і не вельмі імі захаплялася:
Во і ўспоўніў той узрост,
Калі хлопчыкам ён рос.
Пірамідкі сабіраў
І разумна разважаў.
Зінаіда Іванаўна Калтовіч з Чэрвеня паведамляе:
“Працягваю прымаць удзел у конкурсе “Што б гэта значыла?”, бо ў вольны час вельмі падабаецца складаць караценькія вершыкі-гумарэскі”. Шчодрая аўтарка на іх і гэтым разам. Некалькі друкуем сёння, астатнія — пазней.
Скрынка на скрынку —
і вежа гатова.
На першы наш погляд — простая збудова.
Але ж чэмпіёнам
Сцяпан хоча стаць,
Ад любай прызнанне
ўраз атрымаць.
Хвалюецца Ганна і просіць, каб злез,
З мольбамі ўголас крычыць на ўвесь лес:
— Трымайся, каханы,
і злазь асцярожна.
Наогул, зваліцца з тых
скрыначак можна.
Юнак гардзяліва
тут гальштук паправіў
І свой пацалунак
каханай адправіў.
Такога прызнання
ён доўга чакаў
Да сэрцайка Ганны
ўсё ж шлях свой праклаў.
***
Мікіту ўмомант жах праняў,
Як скрынка пахіснулася.
— Няўжо ўсё ж я ўстаяў?!
Ад шчасця й Ганна
ўсміхнулася.
***
Хвілінку славы атрымаць жадае.
Для гэтага і спрыт,
і сілу мае.
Магчыма, хтосьці скажа:
“Нескладана!”
Але ж смяяцца з боку пэўна ж рана.
***
Неяк абяцаў сяброўцы,
Што дастану зорку з неба.
Ды не хапіла крыху моцы,
А ці была ў тым патрэба?
***
Падлічыць спрабуе Віктар
Гарэлкі колькі перапіта!
— Ну, што ж, гульнулі тут
з размахам,
Але хаця б
не ўзвіцца птахам
“Шчыра дзякую за вашу ўвагу да мяне!” — Піша ў сваім лісце Галіна Іванаўна Немагаева з Чэрвеня і дасылае наступныя радкі:
Захацеў хлапец забавы,
Каб трапіць
на “Мінуту славы”.
Сабраў скрынкі
ўсе ён з крамы
Ўміг іх склаў і азірнуўся,
Калі ўверсе апынуўся.
Для “Мінуты славы” —
малавата
І ўніз спускацца —
страшнавата.
Бо як рынуся й прыб’юся,
Дык адвернецца й Маруся.
Дрэнны будуць
мае справы.
Не хачу такой я славы.
Вось я дурань, вось балбес
І чаго сюды палез?!
Чаго, людцы, там стаіце?
На хвілінку падыйдзіце!
Ды па скрыначцы вазьміце.
Падыдзіце ягамосці,
пашкадуйце мае косці!
У Юрыя Георгіевіча Бабіча з Лядоў чытаем наступнае:
— Ты куды? Як падзьме вецер
Пераломіш косці!
-Да Навіцкага Алега
Хачу злазіць ў госці!
***
Гальштук, скрыні, ноч,
рубашка,
Звон гітары на сасне…
Няўжо праўда? А я думаў,
Што прыбачылася ў сне.
Усё не так…
Мужык — рамантык,
З неба зорачку дастаў.
Цяпер шукае, у якой скрыні Ён ноччу зорачку схаваў.
***
Сем цудаў свету —
першыя сем скрынь,
А восьмы —
хлопец зараз пабудуе.
Каб стаў славутым
Чэрвеньскі наш край,
Ні днём ні ноччу ён
здароўя не шкадуе.
***
Ночку ўсю
з Зялёным Змеем
Праспяваў калінку…
Раней сказалі б:
“Сеў ён на каня!”
А зараз:
“Хлопец сеў на скрынку!”
***
План даведзены райзагу
Штосьці там нарыхтаваць.
Ці то шышкі, Ці то хвою —
Мужык лезе даставаць.
***
Ззаду бачны
дзве дзяўчыны,
За плячамі рукзакі.
Уцякаюць дзеўкі з лесу —
3 глузду едуць мужыкі.
***
Ён лез наверх
не дзеля славы,
Не дзеля ганарлівых слоў.
Жывуць, жывуць
яшчэ забавы
У беларускіх мужыкоў!
Да наступнай сустрэчы з працягам дасланых жартоўных подпісаў.
Эма МІКУЛЬСКАЯ
