Гэтую высокую светлавалосую жанчыну ў прыгожых акулярах заўжды ўбачыш на нашым рэйсавым аўтобусе, які давозіць у Ляды дзяцей у школу. Яна клапатліва рассаджвае іх па месцах, дае заўвагі неслухам…
Клаўдзія Адамаўна Міхіевіч — настаўніца роднай мовы. І хоць зараз на пенсіі, працягвае працаваць у школе.
З дзяцінства марыла аб гэтым. Прыкладам была першая настаўніца ў Рэчкаўскай школе — Пшыгоцкая Эмілія Іосіфаўна. Мара ажыццявілася, калі паступіла ў педінстытут. Стала выкладчыкам беларускай мовы і літаратуры, бо вельмі любіла чытаць. Гэтая любоў да кнігі засталася і зараз, таму што самыя частыя наведванні ў бібліятэку — у Клаўдзіі Адамаўны. Кнігі бярэ розных жанраў, але ў яе ёсць і самыя любімыя, якія прачытвае мноства разоў. Гэта творы І.Шамякіна, І.Мележа, Ул. Караткевіча, з замежных раманаў — “Джейн Эйр” і “Королёк — птичка певчая”…
З 1979 года стала працаваць у Лядзенскай школе, прайшла ўсе службовыя прыступкі: спачатку настаўніца роднай мовы, затым арганізатар пазашкольнай работы, намеснік дырэктара па вучэбна-выхаваўчай рабоце. Восем гадоў з’яўлялася дырэктарам. Пад яе кіраўніцтвам школа працягвала лепшыя традыцыі, закладзеныя папярэднімі дырэктарамі. Клаўдзія Адамаўна і зараз не цураецца сустрэч з калегамі па працы. У яе кранальныя адносіны з Алай Пятроўнай і Казімірам Ваўжэнцьевічам Вяржбіцкімі — вельмі часта забягае да іх. А выпускнікі школы наведваюцца да Клаўдзіі Адамаўны, каб сказаць ёй словы ўдзячнасці за працу, навуку.
Са сваім мужам Міхаілам Ільічом гадаваліся, раслі ў адной вёсцы — Рэчках. Прыгледзеліся адзін да аднаго, пакахалі. І вось крочаць па жыцці амаль 40 гадоў. Выхавалі трох дачок, якія атрымалі вышэйшую адукацыю Старэйшая Наталля — начмед Заслаўскай гарадской бальніцы. Сярэдняя Антаніна — галоўны бухгалтар адной з фірм г.Мінска. Малодшая Людміла — бухгалтар Чэрвеньскага райспажыўтаварыства.
Клаўдзія Адамаўна шчаслівая бабуля, мае ужо чатырох унукаў.
Апроч кніг, ёсць у яе захапленне пакаёвымі кветкамі. У мароз зараз радуюць вока яркім колерам фіялкі, цыкламены. Хто завітвае ў хату Міхіевічаў, разам з гаспадыняй таксама радуецца гэтаму хараству. Любоў да кветак перадалася ёй ад матулі Кушнер Таццяны Мікалаеўны, стараннай працаўніцы, якой, на жаль, ужо няма.
Напрыканцы студзеня ў Клаўдзіі Адамаўны юбілей, таму самыя найлепшыя вітанні дасылаю праз газету. Хай заўжды наша Адамаўна будзе ўзорам памяркоўнасці, выхаванасці, інтэлігентнасці, якой мы яе ведаем шмат гадоў.
Таццяна Ждановіч, бібліятэкар Лучскай бібліятэкі
