Очень люблю «районку», постоянно выписываю ее и читаю. А в этот раз и сама решила стать автором — отослать в редакцию свои стихи. Буду благодарна, если напечатаете.
Елена СЕЗОНЧИК
«Мой родны кут,
як ты мне мілы»…
Як моцна я цябе люблю!
І мне, напэўна,
не хапіла б сілы
Цябе пакінуць, вёсачку маю.
Такія слаўныя прыгожыя мясціны,
Дзе нарадзілася
і зараз я жыву,
І тыя мілыя
драўляныя хаціны —
Усё так люба сэрцу тут майму.
Вось гай раскінуўся шырокі,
Тут рэчка Волма працякла,
Дзе рыбакі да самай ночы
Вачэй не зводзяць
з паплаўка.
Каровы дружнай талакою
Скубуць духмяную траву.
І дзеці весела гурбою
Ганяюць мяч на беражку.
За вёскай лес стаіць сцяною:
Бярозы, елкі, лозы, хвоі.
На ўскрайку лесу —
вунь відаць —
Магутны дуб,
нібы сам князь.
А як жа славяцца грыбамі
Нашы валмянскія лясы!
Баравікі вязуць вазамі,
Апенькаў поўныя кашы.
Не прамінуць купчастыя балоты,
Дажджлівым летам поўныя вады.
Тут бавяць людзі час
з ахвотай —
Збіраюць дружна буякі.
І гэта — край мой,
сапраўды святое.
І ўся прырода, усё жывое
Такое роднае
і сэрцу дарагое.