Любоў Іванаўна Зяневіч сёлета вырашчанаму ўраджаю не нарадуецца. Урадзіла ўсё — агуркі і памідоры, цыбуля і часнок, бульба і морква, буракі і кабачкі… Нават арбуз вырас не горшы за той, што прапаноўваюць гандляры на базары — вялікі і салодкі. А кветкі вакол хаты ажно буяюць, сваёй прыгажосцю прыцягваючы ўвагу таго, хто нейкім чынам трапляе ў вёску. І нават здзіўлена цікавяцца заўважаным незвычайным для Беларусі гатункам, маўляў, што гэта — пальма? tc «Любоў Іванаўна Зяневіч сёлета вырашчанаму ўраджаю не нарадуецца. Урадзіла ўсё — агуркі і памідоры, цыбуля і часнок, бульба і морква, буракі і кабачкі… Нават арбуз вырас не горшы за той, што прапаноўваюць гандляры на базары — вялікі і салодкі. А кветкі вакол хаты ажно буяюць, сваёй прыгажосцю прыцягваючы ўвагу таго, хто нейкім чынам трапляе ў вёску. І нават здзіўлена цікавяцца заўважаным незвычайным для Беларусі гатункам, маўляў, што гэта — пальма? »
Парадак і ў прасторным двары. Праўда, тут ужо заслуга мужа Віктара Іванавіча з сынам Аляксандрам. Гэта яны і альтанку змайстравалі, і цяпліцу, і лазню збудавалі, і домікі для птушак прыладзілі ўздоўж плоту, што ахінае сядзібу. І металічную печку паставілі, каб летам гатаваць стравы на свежым паветры. А гатаваць Любоў Іванаўна любіць і ўмее. Асабліва смачнай у гэтай печцы атрымоўваецца пярловая каша. Праўда, у гаршочак яна кладзе адразу цэлую куру, каб ужо напэўна выглядам і пахам наганяла мужчынам апетыт. Зрэшты, тыя на апетыт не скардзяцца, бо любяць, прыехаўшы з Мінска, працаваць на зямлі, па гаспадарцы.
Сядзіба дасталася Зяневічам ад бацькоў Віктара Іванавіча. Тут, у Нівішчы былога Грабянецкага сельсавета, прайшло яго дзяцінства. Вёска калісьці гаманіла і працвітала. Асабліва славілася яна садамі са смачнымі яблыкамі. Цяпер засталіся вось гэтая хата як дача, ды яшчэ адна мясцовая сям’я жыве крыху далей да лесу. І ўсё.
Хата дагледжаная. Любоў Іванаўна не імкнецца ўсё ў ёй перайначыць на свой манер, стараецца, каб захавалася тое, што так дорага і блізка яе мужу.
Эма МІКУЛЬСКАЯ.
Фота аўтара
