Хаця гэтае свята не пазначана ў календары чырвонай датай, але для ўсіх сапраўдных беларусаў яно — наймілейшае і найпрыгажэйшае, роднае, блізкае і… да душы. Калі можна ў думках альбо ўслых падзякаваць нашым продкам, якія збераглі мову ў нялёгкія часы, не далі ёй загінуць, знікнуць, захавалі і перадалі нашчадкам… Калі дарэчы будуць віншаванні адно аднаму… Калі проста немагчыма застацца абыякавым да роднага слова…
Прыемна чуць яе з вуснаў настаўнікаў і вучняў, работнікаў культуры і сацыяльнай сферы, вяскоўцаў і гараджан… Радасць выклікаюць стасункі з людзьмі падчас камандзіровак па раёну. Калі родная мова гучыць-ліецца без прымусу, ідучы ад сэрца. Я, у прыватнасці, і да гэтага часу пад уражаннем студзеньскай вандроўкі ў Раванічы, дзе багата хто не саромеецца размаўляць, чытаць, спяваць па-беларуску. І гэта цудоўна! «Прывітанне!», «Дзякуй!», «Як справы?», «Кахаю цябе!»… Меладычнасць слоў і фраз на беларускай мове сагравае, выклікае захапленне ад усведамлення сваёй прыналежнасці да яе носьбітаў.
Пра беларускую мову сказана і напісана шмат, у тым ліку — і самадзейнымі паэтамі Чэрвеньшчыны. Дастаткова толькі пагартаць іх зборнікі — калектыўныя і індывідуальныя, — каб упэўніцца ў гэтым. Розныя погляды, словы, вобразы, мастацкія сродкі, а сэнс — адзін: родная мова — найвялікшы скарб, які трэба берагчы і шанаваць. Але не класці яго ў куфар на захаванне, а карыстацца ў штодзённым жыцці. І тады наша мілагучная пяшчотная сонечная мова зайграе ўсімі колерамі вясёлкі і асветліць сабою наваколле.
З надыходзячым святам вас, шаноўныя чытачы! З Міжнародным днём роднай мовы, які прыпадае на панядзелак, 21 лютага. Няхай гэтае свята знойдзе водгук у вашых душах…
Святлана АДАМОВІЧ
Шаноуная Святлана!
Вельмі добры ліст пра стан беларускай мовы.
Дзякуй Вам.
Асабліва спадабаліся строкі-карыстацца у штодзенным жыцці.
На жаль цяпер у краіне такога няма.
Мяркую,што беларусы будуць вывучаць беларускую мову,
пісаць,чытаць і размауляць усюды і зауседы.
З павагай-Лявон.